[align=right]
Reviewer: Emre[/align]
Titel: Balance 009
Artiest: Paolo Mojo
[color=black]
Artiest:[/color] [url]http://www.paolomojo.com[/url]
Label: EQ grey CD013
[color=black]
Label:[/color] [url]http://www.stomp.com.au/eq[/url]
Type: Double mix album
Het Australische EQ Grey is sinds het bouwjaar 2001 op het gebied van tracks én CD’s een steeds grotere naam geworden in Danceland. Anno 2006 wordt het paradepaardje van EQ Grey, de mix CD serie Balance, wereldwijd beschouwd als een van de en zo niet de allerbeste van de wereld.
Waar Global Underground volgens velen het spoor een beetje bijster is, blijft Balance zich verder ontwikkelen. Deel 1 t/m 4 werd er nog gekozen voor een Australische DJ; daarna werd er overgeschakeld naar grote, buitenlandse DJ’s waarbij achtereenvolgens James Holden, Anthony Pappa (wel weer een Aussie), Chris Fortier en Desyn Masiello de honneurs waarnamen.
Voor deel 009 is de keuze gevallen op Paolo Mojo (echte naam Paul Mudson), een Engelse DJ/producer van begin 30 die de laatste tijd steeds meer naam maakt in het gesloten wereldje van Danceland. Als een van de thans leading DJ’s in de Londonse scene, heeft ook hij baat gehad bij het maken van 1 opvallende promomix. Deze mix getiteld ‘Music is Freedom’ nam hij in 2001 op waarna hij deze bij allerlei grote DJ’s, promoters etc deed belanden. Verder won hij met deze promomix de beroemde ‘Bedroom Bedlam DJ competition’ van het Britse Muzik magazine (andere winnaars daarvan zijn James Zabiela & Yousef.) Waar hij hiervoor een beetje pielde in de marge met hier en daar een leuke gig, kwam na 2001 zijn carrière in een stroomversnelling.
Met bescherming van John Digweed (via Kiss / Transitions) en vooral Sasha, die hem opnam in zijn DJ agency Excession en hem vervolgens heel de wereld overtrok als warm-up DJ op de Fundacion tour, ontwikkelde zijn carrière zich nog sneller. Via een hoop gigs, producties en de mix CD Heretic_01 die hij deed samen met Cass voor Sabotage Systems zijn we nu aanbeland bij Balance 009, een cd die belooft een showcase te zijn van Paolo’s voorliefde voor groovy stuff waarbij hij niet let op genre of leeftijd van de track; hij mixt gewoon alles aan elkaar.
[align=center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/balance009.jpg[/img][/align]
CD 1 begint met de Intro edit van ‘One night in Cuba’, een stukje melodie dat je meevoert naar een tropisch strand op een zomeravond. Via het groovy ‘Naughty neighbour’ en dito ‘M’baby’ belanden we bij ‘Weekender – Sunday session’, een deephouse track uit 2000 met ultieme zomerse feel en gitaarpartijen waar ondergetekende welhaast een erectie van krijgt. Dít is zomer, dít is warm-up zoals het hoort.
Hierna gaan we verder met ‘Alex Kid feat. Hannifah – Pick it up’ en dat ‘oppakken’ is precies wat de CD doet met deze vocale track over een vrouw die helemaal klaar is met haar lover.
Via de bleepy melodie en heavy bass van ‘Soul edge – Wormhole’ (uit 1997) en het duistere ‘Space cadet’ van Little Mike belanden we bij de Three remix van ‘Mish Mash – Speechless’. Deze track is nog duisterder dan de tracks ervoor en bereidt je goed voor op de funk van hitsingle ‘Trick & Kubik feat Valeska – Easy’, een track die in meerdere mixes beschikbaar is en een grote favoriet is voor velen. Zo gebruikt Digweed zijn eigen edit van de Niekisch & Hermann remix op zijn laatste cd Transitions.
Na zo’n heavy track is een pakkend vervolg nodig en dit is met ‘Heat you up (melt you down)’ van Shirley Littles absoluut het geval. Deze track doet precies wat de titel zegt want de funk spat er werkelijk vanaf! Hier begint Mojo al te spelen met de vocal van de volgende track, de Asad Rizvi remix van ‘Harold Heath – Long relationships’. Deze track is maar heel kort te horen waarna ‘Wombat’ van de Wighnomy Bros. al snel wordt ingemixed. Ook bij deze track, een diepe track met een heerlijke drive, speelt Mojo lekker met de vocal van ‘Long relationships’.
We zijn dan aangekomen bij “Timewriter – Lion steps’ een stevige, techy plaat compleet met een urban aandoende female vocal. Mojo begint al vroeg met het inmixen van de volgende plaat ‘Davina – Don’t you want it’, een heerlijke klassieker uit 1996. Vaak genoeg vind ik als puberale 23-jarige de tracks uit die tijd maar niks, maar dit is een heerlijke plaat waarbij ik zeer blij ben dat ik via deze CD met een dergelijke klassieker kennis heb mogen maken. Alsof dit nog niet genoeg is, mixt Mojo hierna gewoon nog een heerlijke klassieker in, het funky ‘Transitions’ van Underground Resistance. Deze plaat hoorde ik voor het eerst bij technoheld Jeff Mills en sindsdien ben ik helemaal leip van deze plaat. Het zal dan ook niemand verbazen dat ik onderhand niet meer op mijn bureaustoel zit maar als een bezetene op mijn bureau sta te springen met koptelefoon vastgeklemd op mijn hoofd!
Hierna gaat Mojo qua tempo wat afbouwen, te beginnen met ‘Vincenzo & Steve Ferrand – Love the madness’. Deze plaat begint met stevige bass en gaat dan over in een heerlijke, diepe sound met een wat distorted melodie. Daarna volgt er een flinke break die nog lekker los gaat.
Afsluiter van deze heerlijke cd is ‘Pepe Braddock – Deep burnt’, een melodieuze plaat met een jazzy feel die ook weer die zomerse sound heeft. Ik vind hem heerlijk en het is ook zeker een track die tekenend is voor deze cd.
Dan gauw verder met CD 2. Deze cd begint met Mojo’s eigen productie ‘Ruckus’. Een melodieus intro met een vriendelijke mevrouw die vertelt dat we ‘deeper inside’gaan, is een goede start van deze cd. De track zelf is rustig maar funky maar al snel wordt er gas gegeven met de track ‘Midnight mood’ van Solar sides, compleet met fijne maar korte saxofoon. ‘Oscar – The Drum’ volgt dit pad zoals het hoort; wat is dit een heerlijke, ritmische plaat. Het wordt wat freakier met de Buick project remix van ‘Paolo Mojo – Ruckus’, de plaat die je ook als 1e track van de cd hoorde maar dan in de originele mix.
Nic Fanciulli was als helft van Buick project en als goede vriend van Paolo Mojo (ze organiseren samen feesten in London waarbij ze back 2 back draaien) niet te beroerd om ‘Ruckus’ even door de Buick-molen te halen waarbij het een stuk geflipter is geworden maar waarbij de funky feel zelfs is toegenomen; het swingt nu nóg meer!
Via ‘Say it’ van House of the black dress en de Cass & Mangan remix van ‘Paolo Mojo – Everybody’ wordt het allemaal wat steviger maar de tech-house is nog steeds erg groovy.
Hierna gooit Mojo de mix in ‘overdrive’. De überfunky Osborne remix van ‘The Vanisher – The tic-tac Tactic’ moet iedereen wel aan het dansen krijgen. Als je hier niet op beweegt, ben je dood!
Met ‘Der dritte Raum – Raumzeit’ word je meteen weer in het ritme gezogen waarna de bigroom tune ‘Inner city – Say something’ volgt via de Sebastien Leger remix. Deze track roept bij de dance-veteranen nostalgische gevoelens van de Italo-house periode van begin jaren 90 op en de bedoeling van deze track is duidelijk: Alle remmen los!
Na deze big break volgt een knik in de lijn van de cd via de accapella van ‘Foremost poets – Moonraker’ en ‘I’ll be your friend’, de houseklassieker van Robert Owens uit 1991.
Hierna verrast Mojo met de Icelandic version van ‘Nathan Fake – The Sky was pink’. Dit is peaktime ambient of hoe je het ook wil noemen. Het gaat in ieder geval los zonder ook maar een beat te bevatten.
Wat volgt is nog een accapella, nu van ‘Deee-Lite – Good beat’ gemixed over de belletjes-intro van de Michael Mayer & Tobias Thomas remix van ‘Ada – Maps’. Dit begint leuk maar wordt naarmate de track verder vordert wel erg cheesy. Gelukkig gaat het snel weer verder met de fantastische Funk D’Void remix van ‘Michel de Hey – Camera’. Deze track swingt, funkt en grooved oh zo lekker.
Met ‘2 B original’ van Sascha Funke gaat het hierna een beetje de minimale kant op; het swingt nog wel maar de track is vrij kaal. Gelukkig komt hierna de ‘classic in the making’ ‘Modern eternity’ van Petter. Deze track uit 2004 zal vele lezers van Groovecollection bekend zijn en dat is gezien de kwaliteit van de track absoluut niet raar; het is een heerlijk melodieuze manier om richting het einde van de cd te gaan. Mojo sluit daarna fantastisch af met ‘Sebastien Tellier – La ritournelle’, een chill-out track met fantastische melodieën en mooie vocal waarbij je nog even lekker na kunt spacen. Niet iedereen kan een dergelijk einde van een cd of liveset waarderen maar ik behoor absoluut tot de voorstanders ervan.
In conclusie kan ik zeggen dat ik dit een absolute toprelease vind. Wat mij betreft is dit een van de betere mix cd’s van 2006 tot nog toe en het is absoluut een waardige deel 9 in de Balance-serie, waarvan ik sowieso al een héél groot fan was. Door de diversiteit van de cd’s denk ik dat dit voor heel veel mensen een goede aankoop zal zijn.
CD 1 zal iedereen aanspreken met de zomerse sound die perfect past bij een barbecue in een zonnige achtertuin of park (in ieder geval bij mijn vriendengroep).
CD 2 is meer de kenmerkende Mojo-sound waarbij hij genres door elkaar mixt en niet kijkt naar releasedate en of de tracks wel hip zijn. Verder toont hij zijn voorliefde voor accapella’s hetgeen niet bij iedereen in de smaak zal vallen. Dit zal even wennen zijn (of niet) maar ik vind dat 2 accepalla’s die niet bevallen eigenlijk de roes die deze cd’s oproepen niet zouden mogen bederven.
Al met al is dit dus een ‘sure buy’ naar mijn mening !
CD 1
01. Kayot - One Night In Cuba (Intro Edit)
02. Audiomontage - Naughty Neighbour
03. Eddie Richards - M’Baby
04. Weekender - Sunday Session
05. Alex Kid - Pick it Up
06. Soul Edge - Wormhole (Throatcutters EP)
07. Lil Mike - Space Cadet
08. Mish Mash - Speechless (Three 'Lost In Translation' Mix)
09. Trick & Kubik Feat Valeska - Easy
10. Shirley Lites - Heat You Up (Melt You Down) (Gerd '4 Lux' Mix)
11. Harold Heath - Long Relationships (Asad Rivzi Mix)
12. Wighnomy Bros - Wombat
13. Timewriter - Lion Steps
14. Davina - Don't You Want It
15. Underground Resistance - Transitions
16. Vincenzo & Steve Ferrand - Love the Madness
17. Pepe Braddock - Deep Burnt
CD 2
01. Paolo Mojo - Ruckus (Original Extended Mix)
02. Solar Sides - Midnight Mood (No Sax Please I'm British Edit)
03. Oscar - The Drum (Version Hypnotique)
04. Paolo Mojo - Ruckus (Buick Project Mix)
05. House Of Black Dress - Say It (Nathan's 06 Rework)
06. Paolo Mojo - Everybody (Cass & Mangan Mix)
07. The Vanisher - The Tic-Tac Tactic (Osborne 'Simulacrum' Mix)
08. Der Dritte Raum - Raumzeit
09. Inner City - Say Something (Sebastian Leger Mix)
10. Foremost Poets - Moonraker (Accapella)
11. Robert Owens - I'll Be Your Friend
12. Nathan Fake - The Sky Is Pink (Icelandic Version)
13. Deee-Lite - Good Beat (Accapella)
14. Ada - Maps (Michael Mayer & Tobias Thomas Mix)
15. Michel De Hey - Camera (Funk D’Void Mix)
16. Sascha Funke - 2 B Original
17. Petter - Modern Eternity
18. Sebastien Tellier - La Ritournelle
[hr]
Natuurlijk beseffen wij ook dat dit al een iets ouder album is, maar omdat hij zo goed is EN omdat we maar liefst 3 exemplaren hebben kunnen lospeuteren bij Balance om weg te geven, doen we hier toch nog een review van met bijbehorende prijsvraag.
Mail (
prijsvraag@groovecollection.nl ) het antwoord op de volgende vraag:
[color=yellow]Uit welk jaar komt ‘I’ll be your friend’, de houseklassieker van Robert Owens ?[/color]
[size=75]- inzenden voor 8 juli a.s.
- alleen voor members (vermeld je username in je email)[/size]
Register
