jawel! even wat delen met u.....
ik zat onlangs met natte haartjes en in de pyjama in huize C-Jay des zondagmiddags een OOR van afgelopen december te lezen, en in een recensie las ik over het nieuwe album van Kaito, aka Hiroshi Watanabe...
nog NOOIT van de man gehoord, maar de review was dusdanig prikkelend dat ik aan het struinen ben geslagen...
en wát een wonderschone, briljante, tot in de puntjes verzorgde electronische muziek is dit! van ambient achtige stukken tot prog-achtige tracks, en via tom middleton achtige liedjes naar bijna trance aandoende nummers... zonder dat het ooit kazig of cheap wordt...
op audiobeats een mix gevonden als Hiroshi Watanabe, en via een maatje de cd TRUST onder de naam KAITO op kompakt records gekregen..
vooraal die laatste ben ik nu in de auto vol verbazing en tintelende oortjes aan het luisteren....
jemig de pemig, wat mooi!!!!!
http://www.myspace.com/hiroshiwatanabemusicen
http://www.hiroshiwatana.be (ja, let even goed op de extensie van die laatste ....humor...)
iemand die de beste man kent?
voor mij was het helemaal nieuw...
edit: review staat online op de OOR site..
fijn...
en zeg nou zelf: als je dit leest, wíl je toch gewoon weten hoe het klinkt?
AMBIENT HOUSE
KAITO
Trust (KOMPAKT/NEWS)
In 2006 vormde Kaito met Ezekiel Honig en Klimek de eerste lichting uit de Kompakt-school die ambient van een luchtig jasje voorzag. Een beetje GAS-light, zeg maar. Uiteindelijk gingen The Field en Popnoname met de eer strijken. Toch is debuut Hundred Million Light Years (2006) een mooi album: euforie en melancholie omhelzen elkaar op de dansvloer.
Met Trust overtreft Kaito (echte naam: Hiroshi Watanabe) zichzelf.
Goed, die melancholie en die euforie zijn er nog steeds. En de dansvloer lijkt nog steeds de natuurlijke habitat voor de Japanner. Toch zijn de composities op Trust doordachter en afwisselender. Het ene moment creëert Kaito een bijna uitgelaten sfeer, waarin invloeden uit trance en progressive house de boventoon voeren, om daarna extreem pastoraal uit de hoek te komen.
Vooral dat laatste doet ie buitengewoon goed. De lichtheid van openingsnummer And That Was The Way is pijnlijk mooi. Om van de opzwepende afsluiter Reach For Your Mind (dertien minuten) maar te zwijgen. Daartussenin voert de Japanner langzaam het tempo op, kruipt hij stapje voor stapje richting euforie, zonder zijn hand te overspelen. Vier jaar terug kreeg de muziek van Kiato het stempel MDMA voor de oren. Dat geldt nog steeds.
THEO PLOEG