|
[right]Reviewer: Mistik[/right]Artiest: Tim Cook
[color=black]Artiest:[/color] [url]http://www.myspace.com/timcook1[/url]
Titel: A. Nothing Yet
[color=black]Titel:[/color] B. My Part In Your Decay
Label: Fade Records FD051
[color=black]Label:[/color] [url]http://www.faderecords.com[/url]
[center]2 moddervette tracks, met ieder hun eigen karakter en draaimoment[/center]
Dit is de nieuwe release op Fade records, het kwaliteitslabel van Chris Fortier, tegenwoordig residerend in New York. Eigenlijk heeft dit label geen introductie nodig. Chris heeft al jaren lang een goed oor voor vette muziek die prima werkt op de dansvloer. Hij trekt zich niks aan van trends, en brengt wat hij goed vindt klinken. Ik heb dan ook vele Fade platen in mijn kast staan, aangezien hij meestal wel raak schiet.
Zo ook met de release van Tim Cook, een producer uit Portsmouth, Engeland. Uit deze plaats komt ook Phil ´Moonface´ Thompson, waar Tim dan ook vriendjes mee is. Tim draait al sinds 1995 en produceert sinds 2003. Ook heeft hij een eigen clubavond en runt hij sinds dit jaar zijn eigen label, Plug. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar zijn eerdere releases kregen ondersteuning van o.a. Oliver Huntemann, Craig Richards, Jeff Samuel, Rui Da Silva, Chris Fortier, , DJ Three, Pig & Dan, Nick Warren en Hernan Cattaneo. Dat zal met deze tracks ook wel goed zitten. Tim gooit er twee moddervette tracks uit, met ieder hun eigen karakter en draaimoment.
[center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/fade.jpg[/img][/center]
Nothing Yet is de echte a kant track. Een diep bleepy space intro verraadt al een beetje wat er komen gaat. De volle droge kick komt er in, waarna hij rustig de tijd neemt om op te bouwen. Dit is een echte Digweed plaat. Na een paar maten komt er een dikke grommende bassline in. Dit is echt een onderbuik bassline zoals je die niet vaak hoort en die je op de dansvloer echt naar de 7e hemel kan tillen. In de eerste break rolt hij lekker rond tezamen met wat dwarrelende percussie. Een heerlijke plaat om in te mixen aangezien hij erg langzaam geluiden er bij laat komen en lekker rustig opbouwt. Lekker bleepy, zodat je op de dansvloer weet dat er wat aankomt. Bij de 2e korte break komt er een extra synth-hook bij, maar de lead hook word gevormd door die heerlijke rollende diepe bassline, die lekker plagend er af en toe in en weer uitgehaald wordt. De track bouwt verder mooi door. Dit is dus een plaat die je op de dansvloer het ‘huh?!’ moment laat beleven, zonder dat het er te dik opligt. Wat mij vooral opvalt is hoe goed de productie is qua sound. Er zit geen geluid te veel of te kort in en alles klopt. Hoe harder je hem hoort, hoe duidelijker dit wordt. Tim heeft met deze plaat mijn voorlopige nummer 1 track geproduceerd. Platen zoals dit hoor ik ze graag, en ik wou dat er wat meer van dit soort platen uitgebracht werden. Origineel qua sound, en toch juist weer met wat herkenbaars er in. Topper!
Wat ik altijd geweldig vond aan vinyl was dat je soms na jaren een b kant kon ontdekken, die je nooit opviel omdat je altijd de andere kant draaide. Met het MP3 tijdperk is dat een beetje over. ‘My part is your decay’, had toentertijd ook zo een track kunnen zijn, omdat hij niet te obvious is, maar ook deze track is op een ander moment eigenlijk net zo vet als ‘Nothing yet’. Dit is een geweldige plaat om je set mee te openen of voor aan het begin van de avond. De basis is een beetje hetzelfde als Nothing yet, maar hij is een stuk rustiger qua energie, alhoewel hij wel superdiep is!
De track kabbelt eigenlijk mooi voort, omdat een echte hook ontbreekt. De basis is de solide kick, begeleid door een lekkere funky bassline met een beetje neurotisch percussie geluidje, waar allerlei spooky syntgeluiden om heen draaien, die flink door de effectenbakken worden gehaald. Af en toe zit er een korte break in, maar op zo een manier dat je het eigenlijk niet echt merkt. Hij speelt goed met de spanning op deze manier, en de manier waarop de geluiden van links naar rechts, onder en boven de kick dwarrelen is heerlijk. Deze wil ik wel eens horen op een vette PA, want volgens mij komt hij dan nog veel meer tot leven dan op mijn monitoren thuis. Qua sounds is deze track een stukje voller dan Nothing yet, maar het blijft lekker ingetogen. En weer een supergoede productie waar alles aan klopt!
Conclusie: Al met al word ik erg vrolijk van deze release. Tim Cook levert twee kwaliteitstracks af die gelukkig opgepikt zijn door Chris Fortier die met deze 51e release op Fade een tijdloze plaat aflevert. Een verademing wat mij betreft tussen de bergen slecht geproduceerde bagger die tegenwoordig op de mark komt. Er is werkelijk niks op deze 2 tracks aan te merken en ik voorspel dat deze 2 tracks een lang leven tegemoet gaan in mijn cd map en in die van vele dj´s. Tijdloos en adembenemend.
|
Register
had ook inspirerend materiaal om te werken deze keer 
