[right]Reviewer: Jasper[/right]Artiest: Sotela
[color=black]Artiest:[/color] [url]http://www.myspace.com/sotelamusic[/url]
Titel: A. Oakland
[color=black]Titel:[/color] B. Komodo
Label: Olaris Records 045
[color=black]Label:[/color] [url]http://www.olaris.tumblr.com[/url]


[center]Nostalgie met een hedendaagse touch[/center]
Olaris Records is een New Yorkse telg uit de grote Proton label familie, en heeft ondertussen al 45 releases op het palmares staan. De bezieler van dit label is de bekende DJ en producer Royal Sapien, en het is dan ook geen verrassing dat een groot deel van de releases van zijn hand zijn. Voor deze ‘Moonchild Stories EP’ doet hij echter beroep op een nieuwe en voor mij volstrekt onbekende producer, Sotela. Deze jongen komt uit het verre Costa Rica, en is daar onder zijn alter ego Junior blijkbaar een erg populaire DJ. Hij heeft nog maar zijn eerste stappen als producer gezet, maar mag nu al wel onder het toeziend oog van Royal Sapien bewijzen wat hij in zijn mars heeft. De perstekst belooft “atmospheric throwbacks to the dawn of modern progressive house”, wat mijn interesse meteen opwekt.

[center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/proton.jpg[/img][/center]
De teaser had gelijk. Je hoort in ‘Oakland’ duidelijk dat Sotela zijn inspiratie in het verleden heeft gehaald. Het nummer lijkt dan ook zo weggevlogen te zijn uit 2003, met zijn duistere atmosfeer en subtiele melodieuze hoogtepunten. Denk Michael Burns meets Dousk, en je krijgt een goed idee van wat je kan verwachten. Wat dan wél heel 2009 klinkt, is die heel snelle en nerveuze bouncy percussie die je tegenwoordig overal terugvindt in die crossover techno-progressive platen. Ik neem aan dat hij ‘Oakland’ hiermee een hedendaagse touch wou geven, maar echt veel bijdrage tot de kracht van het nummer levert het niet.

---

Met ‘Komodo’ wordt de lijn van ‘Oakland’ qua sfeer en sound gewoon doorgetrokken, hoewel alles hier net een beetje steviger en opgewekter klinkt. Het tempo ligt hoog, en een oriëntaals klinkend gitaarmelodietje bepaalt het karakter van de track. Na de break komt er echter geen climax, maar gaat het back to basics en begint alles terug van nul op te bouwen. Deze ietwat verrassende opbouw en de lekkere drive maakt dat ‘Komodo’ mij iets beter ligt dan ‘Oakland’. Net als bij die laatste maakt Sotela ook hier gretig gebruik van de reeds eerder vermelde overdadige percussie. Echt storen doet het niet, maar het maakt beide tracks naar mijn mening een beetje nodeloos “zwaar”.




Conclusie: Geen onverdienstelijk debuut van Sotela op Olaris Records. Beide tracks hebben een aangename nostalgische sound, dus wie een boontje heeft voor de progressive van enkele jaren terug zal zowel ‘Oakland’ als ‘Komodo’ zeker kunnen waarderen. Het up-to-date maken van de sound is weliswaar niet helemaal geslaagd, maar al bij al is deze ‘Moonchild Stories EP’ zeker genietbaar.